عشایر و کوچ واژه عشایر از ریشه عشیره گرفته شده است. عشيره از ريشه «عشر» به معني دهه است. در اصطلاح عرب، به گروه اجتماعي هم‌خويشاوند (پدر تبار) که معيشت آنها بيشتر بر دامداری و مبتني بر کوچ (جابجايي) است، اطلاق مي‌شود. همچنين عشيره به معني برادران، تبار و نزديکان از جانب پدران و آبا نيز است. عشيره و عشاير، اسم فارسي برگرفته از عربي به معني خويشان، نزديکان و تبار اهل خانه و ايل و طايفه و قبيله است. عشایر کوچنده : عشایر کوچنده به مردمی اطلاق می‌شود که به طور همزمان دارای سه ویژگی زیر باشند. الف - ساختار اجتماعی عشیره‌ای مبتنی بر سلسله مراتب ایلی. ب - اتکای اصلی معاش به دام و دامداری.